روزی خواهیم رفت

 در شماره ۲۵ نشریه آدینه بابک احمدی نوشت،

" مهری آهی در ۷ اسفند ۶۶ درگذشت، سه روز بعد بمباران موشکی تهران‌آغاز شد و در نگرانی‌ها، هراس‌ها و فاجعه‌های آن ایام کسی از مرگ او باخبر نشد. امروز هم که چند ماه از رفتن او می‌گذرد هم‌چنان بسیاری از حادثه بی‌خبرند. گناه از موشک نیست. در این روزگار چه کسی را پروای مرگ اوست؟ ناسپاسان که ماییم دیگر چه سود از هشدار ضرورت یاد از زندگی، کارها ومرگ زنی اندیشمند و معلمی دانا؟ اما، خانم آهی که رفته‌است و بی‌نیاز ازیاد "...

این را ازآنرو نقل کردم که یادمان باشد روزی که نباشیم با همه پشتوانه هایمان بازهم رخداد ویژه ای نخواهد بود.

گیرم مراسمی و...